’t Smoske maakt zich op voor een franchiseformule

Delen op social media

Toen Ton en Sandra Luteijn dertien jaar geleden ’t Smoske kochten, kochten ze eigenlijk de naam, de recepten en de klandizie. De rest stelde minder voor dan ze hadden verwacht. “Toen we ook nog hoorden dat de Zeevaartschool op de Boulevard Bankert ging sluiten, hadden we even het idee een kat in de zak te hebben gekocht”, vertellen ze lachend. Gelukkig waren ze alert genoeg om met de studenten mee te verhuizen richting de Vlissingse Kenniswerf. Daar serveert ’t Smoske nu zeven dagen per week de lekkerste Belgische belegde broodjes. Na de opening van vestigingen in Middelburg en Goes wacht een nieuw avontuur. Sandra en Ton zijn druk met het opzetten van een eigen franchiseformule. “Als het meezit, hebben we eind dit jaar de eerste gesprekken met franchisenemers.”

Achteraf kun je misschien zeggen dat dit succes er altijd al inzat. Toch hebben Ton en Sandra best wat omzwervingen achter de rug voordat ze in Vlissingen neerstrijken. Voor Ton overigens geen onbekende grond. Integendeel, hij groeit op in Vlissingen, volgt er zijn opleiding maar vertrekt voor zijn werk naar Zeeuws-Vlaanderen. Het moest misschien zo zijn, want daar ontmoet hij Sandra, een reislustige Zeeuws-Vlaamse. “Toen we, eenmaal getrouwd en met kinderen, een keer op vakantie gingen, zei Ton bij thuiskomst dat hij niet meer terug in loondienst ging. Hij had er genoeg van en wilde voor zichzelf beginnen”, kijkt Sandra terug. Ton: “Ik wilde terug naar Walcheren, om daar iets voor onszelf te starten. Dan denk je al snel aan toerisme. Zo kwamen we uit bij de Kon-Tiki Beachclub.”

Vijf jaar op het strand
Ton neemt jaren horecaervaring mee. Sandra op haar beurt heeft de halve wereld over gereisd en weet wat een goede strandsfeer is. “Ik had nog nooit een dienblad vastgepakt, maar dacht vooral: wat kan er fout gaan”, vertelt ze. Ze maken van Kon-Tiki een succes, onder andere door samenwerking met hotels in de buurt en grote bedrijven. “Feesten en partijen organiseren was makkelijker dan dagelijks naar het weerbericht kijken om te weten welke bezetting we nodig hadden”, kijkt Ton terug. Als na vijf jaar een koper geïnteresseerd is, tellen ze hun knopen en gaan ze akkoord.

Belgische broodjes
Na de verkoop besluiten Sandra en Ton op hun gemak rond te kijken naar iets anders. Ze overwegen een verhuizing naar Zuid-Afrika, maar de onstabiele politieke situatie weerhoudt hen. Ze aanvaarden allebei een (interim)-baan en pas twee jaar later komt ’t Smoske op hun pad. Eerst denkt Ton nog dat dit leuk is voor Sandra, maar al snel realiseert hij zich dat dit een klus voor hen tweeën is. Hij houdt van uitdaging en ontdekt al snel dat dit er één is. “We zagen de potentie van deze Belgische broodjes direct. Sandra kende ze al uit Vlaanderen en het leek ons een uitdaging daar onze eigen draai aan te geven.” De verhuizing van de Zeevaartschool blijkt uiteindelijk een ‘blessing in disguise’.

Kenniswerf
Na tal van gesprekken met de gemeente Vlissingen kan ’t Smoske starten bij de Kenniswerf. Aanvankelijk in tijdelijke units, later in hun eigen, karakteristieke pand. “Met de bouw konden we de winkel en keuken op één locatie samenvoegen. Tot die tijd werkten we altijd met een keuken op Vrijburg”, legt Ton uit. Want wie denkt dat de salades elders worden ingekocht, vergist zich. “We maken alles in eigen huis”, benadrukken ze. “We hebben eigen koks en eigen recepturen. De Martino bijvoorbeeld is nergens lekkerder, en ook onze tonijnsalade, de kipcurry en alle smos-broodjes vallen serieus goed in de smaak.”

Middelburg en Goes
Al ruim tien jaar geleden start Ton gesprekken met de gemeente Goes in verband met een vestiging daar. Vanwege de aanleg van de spoortunnel duurt het lang voor er gebouwd kan worden. Wél kunnen de tijdelijke units uit Vlissingen direct door naar de locatie Stationspark aan de zuidkant van het spoor. Als uiteindelijk ook in Middelburg een pand op hun pad komt, aan de Pottenbakkerssingel, grijpen ze ook daar hun kans.

Bloemen watergeven
Wie Sandra en Ton vraagt naar een verklaring voor hun succes, realiseert zich hoe bescheiden ze zelf zijn. Ton somt de belangrijkste ‘ingrediënten’ op: opleiding Commerciële- en Bedrijfseconomie, horecaervaring en het leuk vinden om met mensen te werken. Maar ze benadrukken dat het vooral teamwork is. “We vullen elkaar goed aan”, aldus Sandra. “Ton is van de grote lijnen, de strategische zaken. Ik focus meer op de details en werk regelmatig mee; zo tussen je collega’s hoor je wat er speelt en kun je ook laten zien hoe je met klanten omgaat.” Ton vult aan dat hij gaandeweg is gaan beseffen dat hij vooral geniet van de omgang met medewerkers. “Het is superleuk om mensen de kans te bieden zich te ontwikkelen. Dat doen we hier. Sommige collega’s werken al meer dan tien jaar met ons. Zij groeien mee met ons bedrijf. Lachend zeggen we zelf altijd: we moeten de bloemen watergeven, niet het onkruid.”

Franchise
Nu het succes van ’t Smoske ook landelijk steeds vaker wordt opgemerkt en Ton en Sandra regelmatig vragen krijgen om het concept ook elders uit te rollen, pakken ze dat ook weer op hun manier aan: serieus en goed. Ton: “We zijn druk in de weer met de uitwerking van het idee. Het zal een harde franchise worden, we willen namelijk overal dezelfde look & feel en vooral steeds dezelfde kwaliteit. Om die reden zal alles in Vlissingen worden geproduceerd. Ook wat betreft franchisenemers en locaties houden we touwtjes in handen: bij ’t Smoske draait het om kwaliteit.”